BİLİYORUM
Zihnim hiç olmadığı kadar dolu.
Karmakarışık düşüncelerin savrulduğu, dikkatimi toplayamadığım saçma sapan bir andayım. Sabah uyandığımda çok mutluyken, akşam olmaya yakın zihnimin yorgunluğuyla gün yüzüne çıkanlardan hoşlanmamaya başladım.Geçen hafta üzerimden geçen kamyonların yerinde yeşil filizlerin çıktığı bu hafta, kendimi bir nebze iyi hissederken anlık düşüşlerim canımı sıkmaya başladı.
Kafamda dönüp duran sorulardan kurtulamıyorum. İçim, içimi yiyorken kendimi durduramıyorum. Aslında her şey yolundayken kendimi yokuşa sürüyormuş gibi hissediyorum.
Bazen boğulacakmışım gibi oluyor.
Ve bazen gerçekten boğuluyorum.
Üzerimden birer birer attığım yükler, şimdi yeniden omuzlarıma biniyor. Kontrolü kaybetmekten hoşlanmıyorum.
Herşeyin sebebini çok iyi biliyorum ama adım atamıyorum. Olacakları göze alamıyorum. Ve bağlarımı kesmeyi başaramıyorum.
Çalışırken sürekli hopluyorum, zıplıyorum, çocuklarla oyun oynuyorum, zihnimi de çoğu şeyden uzaklaştırıyorum. Ne zaman boşluğa düşsem, kafamda her şeyi sarıp duruyorum.
Ne olacak benim bu halim bilmiyorum. Kendi çıkmazlarımda yolumu yine, yeniden bulmaya çalışıyorum.
Olmayacak olanı düşlüyorum.
Neden bu kafaya girdiğimin sebebini kendime inkar etsem de ne yazık ki biliyorum. Benim sahiden bazı sorunlarım var galiba ama çözemiyorum.
Kafa radyomda çalan şarkı bu aralar oldukça sabit ve başa dönüp duruyor.
Sustu bu gece karardı yine ay, kaldı geriye cevapsız sorular ...
Bu sorular anlam bulmadıkça ben burada debelenmeye devam edeceğim gibi duruyor. Ne ileri, ne geri. Sabit bir şekilde şimdi, şu an, dün ve yarın devam edecek biliyorum.
En sonunda ben bu kafayı çıkarıp kenara asacağım yoksa hepten kafayı yitirip deli deli kalacağım.
Bazen bu deliliği bile seviyorum.
İçimi kaplayan bu huzursuzluğun sebebini biliyorum ama kendime sözüm var ki bunu yutup duruyorum.
Boğazıma takılanlar, söylenmeyenler artık bir parçammış gibi yoluma devam ediyorum.
Bu kıyır kıyır hissettiğim şeyi ise yaşamamayı diliyorum.
0 yorum: